Worker to ortodoksyjny menedżer plików [1] [2], będący w praktyce tylko graficznym interfejsem dla programów znanych z wiersza poleceń. Jego cechami charakterystycznymi są niesamowite możliwości konfiguracji, szybkość działania oraz wygląd z zeszłego stulecia.

Spis treści

1 Cechy
2 Zależności
3 Zrzut ekranu
4 Linki

Cechy

Dwupanelowy
Wyjątkowo szybki, co zostało osiągnięte dzięki rysowaniu interfejsu przy wykorzystaniu domyślnych bibliotek X
Również dzięki temu praktycznie nie posiada zależności
Możliwość uruchomienia drugiego okna programu z uprawnieniami roota (co oczywiście wymaga podania hasła)
Ponad 40 flag do operacji na ścieżkach plików (m.in. wszystkie zaznaczone pliki, pierwszy z zaznaczonych plików, zaznaczony plik bez rozszerzenia i wiele innych)
Niesamowite możliwości konfiguracji, z którymi równać może się chyba tylko gentoo (menedżer plików), w tym:
- nieskończona ilość przycisków (każdy może definiować dowolną akcję);
- możliwość dowolnego skonfigurowania skrótów klawiszowych dla komend (wywoływanych po wciśnięciu jednego lub dwóch, jeden po drugim, klawiszy), dzięki czemu może być sterowany wyłącznie przy pomocy klawiatury;
- możliwość kolorowania oraz przypisania do 13 dowolnych akcji do określonego typu plików
  - typ pliku można wykryć na podstawie:
    - rozszerzenia
    - zawartości (treść do 63 pierwszych bitów)
    - testu (tutaj pełna dowolność: można sprawdzić obecność danego ciągu znaków w pliku, jego uprawnienia, standardowe wyjście i wiele innych)
  - z kolei akcją może być:
    - przeciągnij i upuść
    - dwuklik
    - pokaż
    - do 10 akcji dowolnie określonych przez użytkownika
- definicja przycisku, skrótu klawiszowego oraz typu pliku może być oparta o "Polecenia", które można ze sobą łączyć; poleceniem może być jedna z wbudowanych 40 flag lub własne polecenie, pod które podstawia się dowolną komendę;
- konfigurowalny pasek zegara, pod który można podstawić wyjście jakiegoś programu (np. datę, zużycie pamięci itp.); tak zdefiniowana informacja będzie odświeżana co określoną ilość milisekund;
- konfiguracja może odbywać się przy wykorzystaniu graficznego narzędzia (domyślny plik konfiguracyjny liczy sobie, bagatela, 18 654 linii)
  - możliwość łatwego importu lub eksportu ustawień do pliku; można działać na całym pliku konfiguracyjnym lub tylko jego części (np. ustawieniach wybranego przycisku);
Wbudowane komendy kopiuj, przenieś, zmień nazwę (przy zaznaczeniu kilku plików, nazwa będzie zmieniana dla każdego po kolei, czego nie potrafi mc), usuń, stwórz katalog oraz szukaj
Wbudowana przeglądarka plików tekstowych oraz zintegrowany podgląd plików graficznych (wykorzystujący xli lub imagemagick)
Wykorzystanie avfs pozwalające na wykonywanie połączeń FTP oraz zarządzanie archiwami bez konieczności ich rozpakowywania
Wbudowany prosty język skryptowy (potrafi wysłać lub wczytać ciąg znaków, zawiera instrukcje if oraz goto)
Zapamiętuje odwiedzane katalogi - po wyjściu z jednego, kursor automatycznie znajduje się w pozycji katalogu, w którym się wcześniej przebywało; posiada również okno zawierające listę odwiedzonych katalogów, co pozwala błyskawicznie się po nich poruszać
Wciśnięcie danego klawisza spowoduje automatyczne przeniesienie kursora na pozycję pierwszego pliku/katalogu, którego nazwa zaczyna się na tę literę; ponownie wciśnięcie spowoduje przeniesienie na drugi itd.
Obsługa UTF-8
Wykorzystanie X Primary Selection (czego nie potrafi gentoo)
7 wersji językowych: angielska, niemiecka, polska, włoska, rosyjska, francuska i hiszpańska
Rozwijany bez przerwy od 8 lat (najnowsza stabilna wersja 2.16.2 z 11 lutego 2008)
Bardzo ograniczone wykorzystanie technologii Przeciagnij-i-Upuść (tylko dla jednego pliku i tylko wewnątrz programu)
Wygląd z poprzedniej epoki - ilość użytych kolorów ograniczona do max. 256 (domyślnie 8; można je dowolnie definiować w systemie RGB), brak obrazków
W panelach uruchamiane są zawsze wcześniej zdefiniowane katalogi (brak sesji)
Proste, definiowalne menu (coś na kształt menu podręcznego F2 z MC)